Forex islamski widok

Oświadczenie o ryzyku związanym z ryzykiem Forex: DailyForex nie będzie ponosić odpowiedzialności za jakiekolwiek straty lub szkody wynikłe z polegania na informacjach zawartych na tej stronie, w tym w wiadomościach rynkowych, analizach, sygnałach handlowych i opiniach brokerów Forex. Dane zawarte w tej witrynie internetowej niekoniecznie są w czasie rzeczywistym i nie są dokładne, a analizy są opiniami autora i nie stanowią zaleceń firmy DailyForex ani jej pracowników. Handel walutami na marżach pociąga za sobą wysokie ryzyko i nie nadaje się dla wszystkich inwestorów. Ponieważ straty produktu dźwigniowe mogą przekraczać początkowy depozyty, a kapitał jest zagrożony. Przed podjęciem decyzji o handlu Forex lub jakimkolwiek innym instrumencie finansowym należy dokładnie rozważyć cele inwestycyjne, poziom doświadczenia i apetyt na ryzyko. Pracujemy ciężko, aby zaoferować cenne informacje na temat wszystkich pośredników, które sprawdzamy. Aby zapewnić Państwu bezpłatną usługę, otrzymujemy opłaty reklamowe od pośredników, w tym niektóre z wymienionych w rankingach i na tej stronie. Chociaż staramy się, aby wszystkie nasze dane były aktualne, zachęcamy do bezpośredniej weryfikacji naszych danych z brokerem. Oświadczenie o ryzyku: DailyForex nie będzie ponosić odpowiedzialności za jakiekolwiek straty lub szkody wynikające z uzależnienia od informacji zawartych w niniejszej witrynie internetowej, w tym wiadomości rynkowych, analizy, sygnałów handlowych oraz recenzji brokerów Forex. Dane zawarte w tej witrynie internetowej niekoniecznie są w czasie rzeczywistym i nie są dokładne, a analizy są opiniami autora i nie stanowią zaleceń firmy DailyForex ani jej pracowników. Handel walutami na marżach pociąga za sobą wysokie ryzyko i nie nadaje się dla wszystkich inwestorów. Ponieważ straty produktu dźwigniowe mogą przekraczać początkowy depozyty, a kapitał jest zagrożony. Przed podjęciem decyzji o handlu Forex lub jakimkolwiek innym instrumencie finansowym należy dokładnie rozważyć cele inwestycyjne, poziom doświadczenia i apetyt na ryzyko. Pracujemy ciężko, aby zaoferować cenne informacje na temat wszystkich pośredników, które sprawdzamy. Aby zapewnić Państwu bezpłatną usługę, otrzymujemy opłaty reklamowe od pośredników, w tym niektóre z wymienionych w rankingach i na tej stronie. Dokładamy wszelkich starań, aby wszystkie nasze dane były aktualne, zachęcamy do zweryfikowania naszych danych bezpośrednio z brokerem. FAQs w języku islamskim FAQ 1. Co to jest islamski rachunek walutowy? rachunku minus odsetki. Zgodnie z prawem islamskim nie wolno brać pod uwagę interesów jakiegokolwiek rodzaju, a rachunki Forex z islamem zostały zaprojektowane z myślą o tym. 2. Co to jest Swap Free Forex konto Swap free to kolejny sposób mówienia bez odsetek. Integralną częścią handlu walutowego jest płacenie różnego rodzaju opłat odsetkowych, takich jak opłaty za zwrot podatku, aby wymienić jeden przykład. Rachunki Forex z islamem obciążyły wszystkie kwoty i dlatego są znane jako konta Swap-Free Forex. 3. Dlaczego prawo szariatu zabrania szarży prawo szariatu, które jest prawem islamskim, zabrania darowania lub jakiegokolwiek zainteresowania. Powodem tego zakazu jest wiara, którą muzułmanie powinni dawać w imię dawania, a nie w celu uzyskania czegoś w zamian. Z tego powodu powstały rachunki Forex, które są wolne od odsetek. 4. Co uczeni muzułmańscy rządzili na rynku Forex Jak to jest w przypadku akcji i różnych rodzajów handlu online, trwają debata na temat handlu walutowego i islamskiego szariatu obecnie. Niemniej jednak, z wieloma ostrzeżeniami, duża liczba islamskich uczonych określiła wiele warunków, które pozwolą na handel na rynku Forex muzułmańskim. 5. Jaka jest najlepsza metoda znalezienia maklera brokera Forex Podobnie jak w przypadku znalezienia maklera Forex, znalezienie takiego, który oferuje konta islamskie, powinno być wykonane w sposób staranny i odpowiedzialny. Czytanie recenzji Forex to świetny pierwszy krok i porównanie różnego rodzaju brokerów oferujących konta islamskie jest czymś, co należy zrobić, zanim wybierzesz. 6. Jakie rodzaje opłat są pomachowane na kontach Forex Islamic Wszystkie opłaty oparte na oprocentowaniu są pomijane w kontach Forex Islamic. Jednym z przykładów wypłaty odsetek w Forex jest opłata rollover, płatność dokonywana, gdy handel pozostawia pozycje otwarte przez noc. Opłaty za wycofanie są pomachowane na kontach Forex Islamic. 7. Co to są oprocentowanie pożyczone? Rynek Forex zamyka się pod koniec każdego dnia. Jeśli przedsiębiorca chce pozostawić otwartą pozycję w ciągu nocy, będą musieli płacić co zwane są opłatami typu Rollover, które są płatnościami odsetkowymi za pozostawienie pozycji otwartej. W rachunku Forex na koncie Forex obciĘ ... ży się opłaty za zwrot. Riba jest arabskim terminem zainteresowania. Riba jest zabroniona zgodnie z prawem islamskim, ponieważ prawo nakazuje muzułmanom dać bez spodziewania się czegoś w zamian, takich jak odsetki. Forex konto islamskiego Riba jest wolna, znana również jako Swap bezpłatnie lub bez odsetek. 9. Co to jest Musharaka Musharaka odnosi się do partnerstwa lub wspólnego przedsięwzięcia dla konkretnego biznesu o motywie zysków, przy czym podział przychodów zostanie rozdysponowany zgodnie z uzgodnionym współczynnikiem. W przypadku strat, strony będą dzielić straty w oparciu o ustalony współczynnik. 10. Co to jest Hiba To pojęcie oznacza dar lub darowiznę w wyniku udzielonej pożyczki. Wielu brokerów, którzy oferują rachunki Forex na tej stronie, oferują tę usługę i przekazują fundusze na cele charytatywne na podstawie konta handlowego trader8217 i pozycji na rynku Forex. 11. Jakie są dolne strony rachunku Forex w sytuacji, gdy rachunek Forex nie pociąga zainteresowania, a rachunki w islamie nie są bez wad. Często towarzyszą im wyższe inwestycje minimalne lub niższe dźwigni finansowej. Forex rachunków islamskich nie są dla wszystkich, ale jeśli często pozostawić otwarte pozycje na dobę, a następnie rachunków Forex rachunkowe są idealnym rozwiązaniem. 12. Jakie są zalety rachunku Forex na koncie Forex Konta Forex są nie dla wszystkich, ale jeśli jesteś przedsiębiorcą, który często opuszcza transakcje otwarte przez całą noc, konto w języku islamskim będzie dla Ciebie idealne. Rachunki islamskie umożliwiajĘ ... pozostawienie otwartych miejsc na całym ś wiecie bez obawy, że musimy zapłacić opłaty za zwrot. 13. Czy Islamski Forex Halal lub Haram Trwa debata między różnymi muzykami muzułmańskimi na temat dopuszczalności handlu walutami. Pod koniec dnia są podzielone opinie, a niektórzy uważają, że to dobrze, podczas gdy inni zabraniają tego całkowicie ze względu na zainteresowanie niektórymi opłatami Forex. Aby Forex było Halalem, konieczne są następujące warunki: Sprzedaż i zakup są przeprowadzane na miejscu i bez zwłoki Waluta transakcji musi zostać przekazana do kont obu stron Całkowita suma pieniędzy na transakcja jest wypłacana bez raty Wszystkie transakcje są przeprowadzane bez oprocentowania 14 myśli na ldquo Forex Forex FAQ rdquo Komentarze są zamknięte. W oczach szariatu istnieje ogromna różnica między obrotem tym, co masz teraz, a tym, co możesz mieć później. Elsa Febiola Aryanti wyjaśnia. Wielu z nas słyszało o terminach walutowych i walutowych. Forex odnosi się do rynku, w którym waluty międzynarodowe są sprzedawane 24 godziny na dobę, w każdy dzień powszedni. Termin walut obcych odnosi się ogólnie do wymiany jednej waluty na inną. Ponieważ wszystko to pociąga za sobą pieniądze, handel i wymianę, jak islam widzi to wszystko Jakiego rodzaju transakcje wymiany walutowej są akceptowane w islamie W skrócie, w islamie zabroniona jest wymiana walutowa w postaci wykorzystania pieniędzy jako towaru. Szariat wskazuje na wyraźną różnicę między pieniędzmi a towarami. Zgodnie z założeniami, pieniądze są ściśle rzeczą, z którą możemy wymieniać się na towary i usługi. Jeśli pieniądze różnych walut zostaną wymienione, należy to zrobić w równych wartościach. Na przykład, akceptacja akceptacji US 500 dla równowagi w funtach brytyjskich. Dopuszcza się również płacenie moneychangerowi lub bankowi za wykonaną usługę, w przypadku gdy się zastanawiasz. Są na ogół dwa rodzaje transakcji walutowych: na miejscu i do przodu. W transakcji spotowej. jedna ze stron zobowiązuje się zapłacić za pewną kwotę waluty od drugiej strony w tym samym dniu lub w ciągu najbliższych dwóch dni. Tak więc ogólnie rzecz biorąc transakcje spotowe wykorzystują cenę, którą nabywca spodziewa się zapłacić za walutę obcą prawie natychmiast. Na przykład przyjaciel właśnie wrócił z wakacji w Anglii. Już planujesz tam jechać wkrótce. Kiedy zgodzisz się kupić jej funty brytyjskie po oficjalnym kursie wymiany, a kwoty rozliczasz natychmiast, uważa się, że transakcja spotowa. W transakcji terminowej jedna ze stron wyraża zgodę na wymianę walut z inną stroną po określonej kursie, ale z transakcją dokonaną w przyszłości. Problem, który szariat ma w przypadku transakcji terminowych polega na tym, że kursy wymiany są ustalane po uwzględnieniu poziomów zaangażowania walut zainteresowanych (riba). W związku z tym nie tylko transakcje forward zawierają riba, lecz również traktują waluty lub pieniądze jako towary. Jak przeczytałeś wcześniej, oba są sprzeczne z zasadami szariatu. Transakcje terminowe są powszechnie stosowane w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia z częstymi wahaniami kursów walut. Na przykład, powiedzmy, że myślisz o zakupie domu wakacyjnego za granicę i masz już na uwadze budżet. Aby zminimalizować ryzyko wahań kursów wymiany, zgadzasz się wymienić znaną kwotę dzisiaj, ale w przyszłości będziesz płacić i otrzymywać lokalną walutę, w terminie płatności należnej za Twój dom wakacyjny. Dla muzułmanów problem polega na tym, że skorzystanie z takich kursów terminowych oznacza uwzględnienie różnych stóp procentowych w walutach obu krajów. Wynika to z faktu, że kurs terminowy jest określany kursem wymiany na miejscu oraz różnicą między dwoma stopami procentowymi w walutach (ponieważ płatność jest realizowana dopiero na późniejszym etapie). W islamie pieniądze powinny być postrzegane tylko jako coś używanego do zakupu towarów lub usług. Pieniądze nie są towarem. Pieniądze nigdy nie mogą być handlem towarami, a praktyka handlu z pieniędzmi lub sprzedaŜ pienięŜna przy uŜyciu spekulacji i włączenia riby jest zabroniona w islamie, a zatem jest haramem. Jeśli chodzi o transakcję wymiany walutowej w islamie, to nie może być spekulatywna. Kupowanie funtów brytyjskich od swojego przyjaciela jest przykładem transakcji halali, ponieważ potrzebujesz funtów na podróż do Londynu. Wracając do tego, jak islam patrzy na walutę obcą: jaki rodzaj islamu jest dozwolony, jest transakcją spotową, która odbywa się na miejscu lub niemal natychmiastowo, z kursem znanym obu stronom i nie wymaga spekulantów ani stóp procentowych. Nie ma problemu, a następnie, odwiedzając moneychangers tylko pamiętaj, aby policzyć swoje pieniądze przed zakupem do spadku. Dodatkowe raporty Ryan Hardy. Ten artykuł powstał w lipcu 2017 roku w magazynie Aquila Style. Islamic Trading Forex ISLAMIC FOREX TRADING 1. Podstawowe umowy giełdowe Istnieje ogólny konsensus wśród islamskich jurists, aby można było wymienić waluty różnych krajów na miejscu w stopę inną niż jedność, ponieważ waluty różnych krajów są odrębnymi jednostkami o różnych wartościach lub wewnętrznych wartościach, a także siły nabywczej. Wydaje się, że większość z nich jest ogólnie zgodna z poglądem, że wymiana walutowa na zasadzie forward jest niedopuszczalna, tzn. Gdy prawa i obowiązki obu stron odnoszą się do przyszłej daty. Jednakże istnieje znaczna różnica opinii wśród prawników, gdy prawa jednej ze stron, co jest identyczne z obowiązkiem kontrahenta, są odroczone do przyszłej daty. Rozważmy rozważmy przykład dwóch osób A i B należących do dwóch różnych krajów, odpowiednio Indii i Stanów Zjednoczonych. Zamierza sprzedać rupie indyjskie i kupić dolary amerykańskie. Konwersacja jest prawdziwa dla B. Rupia-dolar kurs wymiany uzgodniony jest 1:20, a transakcja obejmuje kupno i sprzedaż 50. Pierwsza sytuacja jest taka, że ​​A dokonuje płatności punktowych w wysokości 1000 Rs do B i akceptuje zapłatę 50 od B Transakcja rozliczana jest na podstawie spotu z obu stron. Takie transakcje są ważne i islamicznie dopuszczalne. Nie ma dwóch opinii na ten temat. Drugą możliwością jest to, że rozliczenie transakcji z obu stron jest odroczone do przyszłej daty, powiedzmy po sześciu miesiącach od tej chwili. Oznacza to, że zarówno A, jak i B mogłyby zapłacić 1000 Rs lub 50, w zależności od przypadku, po sześciu miesiącach. Dominującym poglądem jest to, że taka umowa nie jest zgodna z islamem. Opinia mniejszości uważa ją za dopuszczalną. Trzecim scenariuszem jest to, że transakcja jest częściowo rozliczana tylko z jednego końca. Przykładowo, A dokonuje płatności w wysokości 1000 Rs za B zamiast obietnicy B, aby zapłacić mu 50 po sześciu miesiącach. Alternatywnie, A akceptuje 50 teraz od B i zapowiada zapłacenie R 1000 za niego po sześciu miesiącach. Są diametralnie przeciwne poglądy na dopuszczalność takich umów, które stanowią bai-salam w walutach. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie kompleksowej analizy różnych argumentów popierających i sprzeciwiających się dopuszczalności tych podstawowych umów dotyczących walut. Pierwsza forma zawierania kontraktów na wymianę waluty na miejscu jest poza wszelkimi kontrowersjami. Dopuszczalność lub inny rodzaj drugiego rodzaju kontraktu, w którym przekazanie jednej z walorów odroczono do przyszłej daty, jest ogólnie omawiane w ramach zakazu riba. W związku z tym szczegółowo omawiamy niniejszą umowę w sekcji 2 dotyczącej kwestii zakazu riba. Dopuszczenie trzeciej formy kontraktu, w którym odroczenie odliczeń kontrwywiadu jest odkładane, jest ogólnie omawiane w ramach zmniejszenia ryzyka, niepewności lub gharar uczestniczących w takich umowach. Jest to zatem główny temat rozdziału 3, który zajmuje się kwestią gharara. Sekcja 4 próbuje całościowego spojrzenia na szariat odnoszący się do kwestii, a także znaczenie ekonomiczne podstawowych form zawierania kontraktacji na rynku walutowym. 2. Zagadnienie zakazu Riba Rozbieżności poglądów1 dotyczące dopuszczalności lub innych umów walutowych w walutach można wywnioskować przede wszystkim z zakazu riba. Najważniejsza jest konieczność wyeliminowania riba we wszystkich formach umów o wymianie walut. Riba w kontekście szariatu jest ogólnie zdefiniowana2 jako bezprawny zysk wynikający z ilościowej nierówności kontrastów w jakiejkolwiek transakcji, która ma skutkować wymianą dwóch lub więcej gatunków (anwa) należących do tego samego rodzaju (jins) i podlega ta sama sprawność (illa). Riba jest zazwyczaj klasyfikowana jako riba al-fadl (nadmiar) i riba al-nasia (odroczenie), które oznaczają niezgodną z prawem korzyść w drodze nadwyżki lub odroczenia. Zakaz pierwszego z nich został osiągnięty przez zastrzeżenie, że kurs wymiany między przedmiotami jest jednością i żadna ze stron nie może uzyskać zysków. Ten ostatni rodzaj riba jest zabroniony przez niedozwolone odroczone rozliczenie i zapewnienie, że transakcja jest rozliczana na miejscu przez obie strony. Inna forma riba nazywa się riba al-jahiliyya lub przedmiesięcznym riba, które pojawia się, gdy pożyczkodawca prosi kredytobiorcę o terminie zapadalności, jeśli ten ostatni ureguluje zadłużenie lub zwiększy to samo. Wzrostowi towarzyszy pobieranie odsetek od początkowo zapożyczonej kwoty. Zakaz riba wymiany walut należących do różnych krajów wymaga procesu analogicznego (qiyas). W każdym takim ćwiczeniu obejmującym analogię (qiyas) skuteczna sprawa (illa) odgrywa niezwykle ważną rolę. Jest to wspólna skuteczna przyczyna (illa), która łączy przedmiot analogii z jej podmiotem, w ramach analogicznego rozumowania. Odpowiednia skuteczna przyczyna (illa) w przypadku umów walutowych została różnie określona przez główne szkoły Fiqh. Różnica ta znajduje odzwierciedlenie w analogicznym rozumieniu walut papierowych należących do różnych krajów. Kwestia istotnego znaczenia w procesie analogicznego rozumowania dotyczy porównania walut papierowych z złoto i srebrem. W pierwszych dniach islamu, złoto i srebro spełniały wszystkie funkcje pieniądza (thaman). Waluty były wykonane ze złota i srebra o znanej wewnętrznej wartości (zawierającej kwant złota lub srebra). Takie waluty są opisywane jako thaman haqiqi, lub naqdain w fiqh literatury. Były powszechnie akceptowane jako główne środki wymiany, co stanowi znaczny pakiet transakcji. Wiele innych towarów, takich jak różne gorsze metale, służyło także jako środek wymiany, ale z ograniczoną akceptowalnością. Są one opisane jako fals w fiqh literatury. Są to również znane jako thaman istalahi ze względu na fakt, że ich akceptowalność nie wynika z ich wewnętrznej wartości, ale ze względu na status przyznany przez społeczeństwo w danym okresie. Powyższe dwa rodzaje walut były traktowane w bardzo różny sposób przez wczesnych islamskich prawników z punktu widzenia dopuszczalności zawieranych z nimi umów. Kwestią, która musi zostać rozwiązana, jest to, czy obecne waluty papierów wiekowych należą do poprzedniej kategorii czy drugiej. Jednym z nich jest to, że należy traktować je równomiernie z thaman haqiqi lub złoto i srebro, ponieważ służą one jako główny środek wymiany i jednostkę rozliczeniową, jak ten ostatni. W związku z tym, w drodze analogicznego rozumowania, wszystkie normy i zarządzenia związane z szariatem mające zastosowanie do thaman haqiqi powinny mieć również zastosowanie do waluty papierowej. Wymiana żongan haqiqi jest znana jako bai-sarf, a zatem transakcje w walutach papierowych powinny podlegać regułom szariatu właściwym dla bai-sarf. W przeciwieństwie do poglądów stwierdza się, że waluty papierowe powinny być traktowane w sposób podobny do fals lub thaman istalahi ze względu na fakt, że ich wartość nominalna różni się od ich wewnętrznej wartości. Ich akceptowalność wynika z ich statusu prawnego w kraju lub znaczeniu gospodarczym na świecie (np. W przypadku dolara amerykańskiego). 2.1. Synteza poglądów alternatywnych 2.1.1. Analogiczny rozsądek (Qiyas) dla Riba Zakaz Riba opiera się na tradycji, że święty prorok (spokój na nim) powiedział: "Złoto złoto za złoto, srebro dla pszenicy, jęczmień jęczmienia, datę, sól do soli, w takich samych ilościach na miejscu, a gdy towary są różne, sprzedajesz, jak Ci odpowiada, ale na miejscu. quot Tak więc zakaz riba dotyczy przede wszystkim dwóch metali szlachetnych (złoto i srebro) i czterech innych towary (pszenica, jęczmień, daty i sól). Dotyczy to także analogii (qiyas) do wszystkich gatunków, które podlegają tej samej skutecznej przyczynie (illa) lub należą do któregokolwiek z rodzajów wymienionych sześciu obiektów wymienionych w tradycji. Nie ma jednak ogólnej zgody pomiędzy różnymi szkołami Fiqha, a nawet uczonych należących do tej samej szkoły w zakresie określania i identyfikowania spraw skutecznych (illa) riba. W przypadku Hanafis skuteczna przyczyna (illa) riba ma dwa wymiary: wymieniane artykuły należą do tego samego rodzaju (jins), które mają ciężar (wazan) lub mierzalność (kiliyya). Jeśli w danej dacie występują zarówno elementy efektywnej przyczyny (ila), tzn. Wymieniane wartości przeciwstawne należą do tego samego rodzaju (jins) i wszystkie są ważone lub wszystkie mierzalne, to nie można dopuścić żadnego zysku (kurs wymiany musi być równe jedności), a wymiana musi być przeprowadzona na miejscu. W przypadku złota i srebra, dwa elementy skutecznej przyczyny (illa) to: jedność rodzaju (jins) i ważenie. Jest to również widok Hanbali według jednej wersji3. (Inna wersja jest podobna do widoku Shafii i Maliki, jak omówiono poniżej). W związku z tym, kiedy złoto jest wymieniane na złoto lub srebro jest wymieniane na srebro, dopuszczalne są tylko transakcje spotowe bez zysku. Możliwe jest także, że w danej dacie występuje jeden z dwóch elementów skutecznej sprawy (illa), a drugi nieobecny. Na przykład, jeśli wymieniane artykuły są ważone lub wymierne, ale należą do innego rodzaju (jins) lub, jeśli wymieniane artykuły należą do tego samego rodzaju (jins), ale nie są ważone ani mierzalne, wymiana z zyskiem (w tempie innym niż jedność) jest dopuszczalna, ale wymiana musi być na miejscu. Tak więc, gdy złoto jest wymieniane na srebro, stawka może różnić się od jedności, ale nie jest dopuszczalne odroczenie rozliczeń. Jeśli żaden z dwóch elementów skutecznej sprawy (illa) riba nie jest obecny w danej dacie, wówczas nie ma zastosowania żaden z nakazów zakazu riba. Wymiana może odbywać się z zyskiem lub bez, zarówno na miejscu, jak i na odroczeniu. Biorąc pod uwagę wymianę walut papierowych należących do różnych krajów, zakaz riba wymagałby szukać skutecznej przyczyny (illa). Waluty należące do różnych krajów są wyraźnie odrębnymi podmiotami, które są prawnym środkiem płatniczym w określonych granicach geograficznych o różnej wewnętrznej wartości lub siły nabywczej. Stąd większość naukowców słusznie twierdzi, że nie ma jedności rodzaju (jins). Dodatkowo nie są one ani ważone, ani mierzalne. Prowadzi to do bezpośredniego wniosku, że w takiej wymianie nie ma żadnego z elementów sprawności (illa) riba. W związku z tym wymiana może odbywać się bez jakichkolwiek nakazów dotyczących kursu wymiany i sposobu rozliczania. Logika leżąca u podstaw tej pozycji nie jest trudna do zrozumienia. Własne waluty papierowe należące do różnych krajów różnią się, ponieważ mają inną siłę nabywczą. Ponadto wartość wewnętrzna lub wartość papierowych walut nie mogą być zidentyfikowane ani oceniane w odróżnieniu od złota i srebra, które można ważyć. W związku z tym nie można ustalić obecności riba al-fadl (przez nadmiar), ani riba al-nasia (przez odroczenie). Szkoła Shafii w Fiqh uważa, że ​​sprawa sprawna (illa) w przypadku złota i srebra jest ich własnością z powodu waluty (thamaniyya) lub medium wymiany, jednostki rozliczeniowej i magazynu wartości. Jest to także widok Maliki. Zgodnie z jedną wersją tego poglądu, nawet jeśli papier lub skóra jest środkiem wymiany i ma status waluty, to wszystkie zasady odnoszące się do naqdain lub złota i srebra odnoszą się do nich. Tak więc zgodnie z tą wersją dopuszczalna jest wymiana walut z różnych krajów w tempie innym niż jedność, ale musi być rozliczona na miejscu. Inną wersją powyższych dwóch szkół myślenia jest to, że wymieniona wyżej skuteczna przyczyna (illa) bycia waluty (thamaniyya) jest specyficzna dla złota i srebra i nie może być uogólniona. Oznacza to, że inny obiekt, jeśli jest używany jako środek wymiany, nie może zostać uwzględniony w swojej kategorii. W związku z tym, zgodnie z tą wersją, nakaz aresztowania w Sharia dla zakazu riba nie ma zastosowania do walut papierowych. Waluty należące do różnych krajów mogą być wymieniane z zyskiem lub bez, zarówno na miejscu, jak i na odroczonej podstawie. Przedstawiciele wcześniejszej wersji powołują się na przypadek wymiany walut papierowych należących do tego samego kraju w obronie ich wersji. Opinia konsensusu prawników w tym przypadku polega na tym, że wymiana taka musi być bez zysku lub w wysokości równej jedności i musi być rozliczona na miejscu. Jaki jest powód uzasadnienia powyższej decyzji Jeśli weźmiemy pod uwagę Hanafi i pierwszą wersję pozycji Hanbali, wówczas w tym przypadku jest tylko jeden wymiar skutecznej przyczyny (illa), czyli należą do tego samego rodzaju (jins ). Ale waluty papierowe nie są ani ważone, ani mierzalne. W związku z tym prawo Hanafiego najwyraźniej umożliwiłoby wymianę różnych wielkości tej samej waluty na miejscu. Podobnie, jeśli skuteczna przyczyna bycia walutą (thamaniyya) jest specyficzna tylko dla złota i srebra, prawo Shafiego i Maliki również pozwoliłoby na to samo. Nie trzeba dodawać, że to pozwala na zaciąganie pożyczek i udzielanie pożyczek z riba. Pokazuje to, że jest to pierwsza wersja myśli Shafii i Maliki, która leży u podstaw decyzji o zakazie zysków i odroczonego rozstrzygnięcia w przypadku wymiany walut należących do tego samego kraju. Według zwolenników, rozszerzenie tej logiki na wymianę walut różnych krajów oznaczałoby, że wymiana z zyskiem lub w tempie różnym od jedności jest dozwolona (ponieważ nie ma jedności jins), ale rozliczenie musi być na miejscu. 2.1.2 Porównanie wymiany walut z Bai-Sarf Bai-sarf jest zdefiniowane w literaturze Fiqh jako wymiana z udziałem thaman haqiqi, określona jako złoto i srebro, która służyła za główny środek wymiany dla prawie wszystkich najważniejszych transakcji. Twierdzą, że każda wymiana walut różnych krajów jest taka sama, jak bai-sarf twierdzą, że w obecnym wieku papierowe waluty skutecznie i całkowicie zastąpiły złoto i srebro jako środek wymiany. Zatem, analogicznie, wymianę takich walut należy regulować tymi samymi zasadami szariatu i nakazami, co bai-sarf. Argumentuje się również, że jeśli dozwolone jest rozstrzyganie sporów przez obie strony umowy, otworzy to możliwości riba-al nasia. Przeciwnicy kategoryzacji wymiany waluty z bai-sarf wskazują jednak, że wymianę wszystkich form waluty (thaman) nie można nazwać bai-sarf. Zgodnie z tym poglądem bai-sarf oznacza wymianę walut na złoto i srebro (thaman haqiqi lub naqdain), a nie pieniędzy wymawianych jako takie przez organy państwowe (thaman istalahi). Obecne waluty wieku są przykładami tego ostatniego rodzaju. Ci uczeni poszukują poparcia w tych pismach, które twierdzą, że jeśli towary wymiany nie są złote lub srebrne, (nawet jeśli jedno z nich to złoto lub srebro), wymiana nie może być określana jako bai-sarf. Również postanowienia dotyczące bai-sarf nie miałyby zastosowania do takiej wymiany. Zdaniem Imam Sarakhsi4 w odniesieniu do indywidualnych zakupów fałszywych monet lub monet wyprodukowanych z metali niższych, takich jak miedź (thaman istalahi) na dirhamy (thaman haqiqi) i dokonuje płatności na miejscu tego ostatniego, ale sprzedający nie ma w tym momencie fałszu , wówczas taka wymiana jest dopuszczalna. przejmowanie towarów wymienianych przez obie strony nie jest warunkiem wstępnym (podczas gdy w przypadku bai-sarf, to jest.) Istnieje wiele podobnych wskazań, które wskazują, że prawnicy nie klasyfikują wymiany fals (thaman istalahi) na inne fals ( thaman istalahi) lub złoto lub srebro (thaman haqiqi), jako bai-sarf. W związku z tym wymiana walut dwóch różnych krajów, które mogą kwalifikować się jedynie jako thaman istalahi, nie może być zakwalifikowana jako bai-sarf. Nie można też nałożyć na takie transakcje jakichkolwiek ograniczeń dotyczących rozliczania lokalnego. Należy tu zauważyć, że definicja bai-sarf jest dostarczana literaturze Fiqh i nie ma wzmianki o tym samym w świętej tradycji. Tradycje mówią o riba, a sprzedaż i zakup złota i srebra (naqdain), które mogą być głównym źródłem riba, jest opisane jako bai-sarf przez islamskich jurists. Należy również zauważyć, że w literaturze Fiqh bai-sarf oznacza wymianę złota lub srebra jedynie na to, czy są one obecnie używane jako środek wymiany czy też nie. Wymiana z udziałem dinarów i złotych ozdób, zarówno jakości jak bai-sarf. Wielu prawników starało się wyjaśnić ten punkt i określiło sarf jako wymianę, w której wymieniane towary są w naturze thaman, niekoniecznie same w sobie. Dlatego też, nawet jeśli jeden z surowców jest przetwarzany w złoto (np. Ozdoby), taka wymiana nazywa się bai-sarf. Twierdzy, że wymiana waluty powinna być traktowana w sposób podobny do bai-sarf, również uzyskają poparcie od pism wybitnych islamskich prawników. Według Imam Ibn Taimiya cokolwiek, co pełni funkcje medium wymiany, jednostki rozliczeniowej i magazynu wartości nazywa się thaman, (niekoniecznie ograniczony do srebra ze złota srebra). Podobne referencje są dostępne w pismach Imam Ghazzali5 Jeśli chodzi o poglądy Imam Sarakhshi dotyczące wymiany z udziałem fals, należy przy tym uwzględnić kilka dodatkowych punktów. We wczesnych czasach Islamu dinozaury i dirhamy wykonane ze złota i srebra były używane głównie jako środek wymiany we wszystkich głównych transakcjach. Tylko drobne osiedlone były z fals. Innymi słowy, fals nie miał cech charakterystycznych pieniędzy lub thamaniyya w całości i był mało używany jako magazyn wartości lub jednostki rozliczeniowej i był bardziej w charakterze towaru. W związku z tym nie było żadnych ograniczeń na zakup tego samego złota i srebra na odroczonej podstawie. Współczesne waluty mają wszystkie cechy thamana i mają być tylko thamanem. Wymiana walut z różnych krajów jest taka sama, jak bai-sarf z różnicami jins, a tym samym odroczone rozliczenie doprowadziłoby do riba al-nasia. Dr Mohamed Nejatullah Siddiqui ilustruje tę możliwość za pomocą przykładu6. Pisze on w danym momencie, gdy kurs wymiany między dolarem a rupia wynosi 1:20, jeśli indywidualne zakupy 50 w wysokości 1:22 (rozliczenie jego zobowiązania z rupii odroczone do przyszłej daty), a następnie jest bardzo prawdopodobne, że jest. w rzeczywistości, pożyczając Rs. 1000 zamiast obietnicy spłacenia Rs. 1100 w określonym terminie późniejszym. (Ponieważ może teraz uzyskać 1000 Rs, wymieniając 50 zakupionych na kredyt w tempie spotowym) Zatem sarf można przekształcić w pożyczki z kredytami opartymi na oprocentowaniu. 2.1.3 Definiowanie Thamaniyya jest kluczem Wydaje się z powyższej syntezy alternatywnych poglądów, że kluczowym zagadnieniem wydaje się być poprawną definicją thamaniyya. Na przykład fundamentalne pytanie, które prowadzi do rozbieżnych stanowisk odnośnie dopuszczalności, odnosi się do tego, czy thamaniyya jest specyficzna dla złota i srebra, czy może być związana z czymkolwiek, co pełni funkcję pieniądza. Podejmujemy niektóre kwestie poniżej, które mogą być wzięte pod uwagę przy każdym ponownym rozpatrzeniu alternatywnych stanowisk. Należy zauważyć, że thamaniyya nie może być absolutna i może się różnić w stopniach. Prawdą jest, że papierowe waluty całkowicie zastąpiły złoto i srebro jako środek wymiany, jednostkę rozliczeniową i magazyn. W tym znaczeniu można powiedzieć, że waluty papierowe mają thamaniyya. Dotyczy to wyłącznie walut krajowych i może nie być prawdą dla walut obcych. Innymi słowy, indyjskie rupie mają thamaniyya tylko w granicach geograficznych Indii i nie mają żadnej akceptowalności w USA. Tego nie można powiedzieć, że posiadają thamaniyya w USA, chyba że obywatel USA może użyć rupii indyjskiej jako środka wymiany, jednostki rozliczeniowej lub sklepu wartości. W większości przypadków taka możliwość jest zdalna. Ta możliwość jest również funkcją mechanizmu kursu walutowego, takiego jak wymienialność rupii indyjskich w dolary amerykańskie oraz czy istnieje stały lub zmienny system kursów walutowych. Na przykład zakładając swobodną konwersję indyjskich rupii na dolary amerykańskie i na odwrót, a także system stałego kursu walutowego, w którym spodziewany jest wzrost kursu rupii-dolar w najbliższej przyszłości, w Indiach znacznie wzrosła wartość referencyjna rupii w USA . Przykład podany przez dr Nejatullaha Siddiqui wydaje się również dość solidny w danych okolicznościach. Uprawnienie do wymiany rupii na dolary na zasadzie odroczonej (z jednego końca oczywiście) w tempie innym niż kurs spot (oficjalna stopa, która prawdopodobnie pozostanie ustalona do dnia rozliczenia) byłoby wyraźnym przypadkiem oprocentowania pożyczek i kredytów. Jednakże, jeśli założenie stałego kursu walutowego jest złagodzone i zakłada się, że obecny system wahań i zmienności kursów ma miejsce, można wykazać, że przypadek riba al-nasia ulegnie awarii. Zamieślamy swój przykład: quoting określoną chwilę, gdy kurs rynkowy wymiany między dolarem a rupia wynosi 1:20, jeśli indywidualne zakupy 50 w wysokości 1:22 (rozliczenie jego zobowiązania w rupiach odroczonych do przyszłej daty ), to jest bardzo prawdopodobne, że jest. w rzeczywistości, pożyczając Rs. 1000 zamiast obietnicy spłacenia Rs. 1100 w określonym terminie późniejszym. (Ponieważ może teraz uzyskać 1000 Rs, wymieniając 50 zakupionych na kredyt w tempie natychmiastowym) "To byłoby tak, tylko wtedy, gdy ryzyko walutowe nie istnieje (kurs wymiany pozostaje na poziomie 1:20) lub jest ponoszony przez sprzedawca dolarów (kupujący repays w rupiach, a nie w dolarach). Jeśli pierwszy z nich jest prawdziwy, sprzedawca dolarów (pożyczkodawcy) otrzymuje z góry ustaloną stopę zwrotu dziesięciu procent, gdy przelicza Rs1100 otrzymane w dniu zapadalności na 55 (po kursie 1:20). Jeśli jednak ten ostatni jest prawdziwy, to zwrot z powrotem do sprzedawcy (lub pożyczkodawcy) nie jest z góry ustalony. Nie musi być nawet pozytywne. Na przykład, jeśli kurs rupii-dolara wzrośnie do 1:25, sprzedający dolar otrzyma tylko 44 (Rs 1100 przeliczone na dolary) na inwestycję w wysokości 50. Warto wspomnieć o dwóch punktach. Po pierwsze, kiedy zakłada się system stałych kursów walutowych, rozbieżność między walutami różnych krajów ulega rozczuleniu. Sytuacja staje się podobna do wymiany funtów ze sterylną (walutami należącymi do tego samego kraju) w stałym tempie. Po drugie, gdy przyjmiemy system zmienności kursów walutowych, to jak można sobie wyobrazić pożyczanie za pośrednictwem rynku walutowego (mechanizm sugerowany w powyższym przykładzie), można też wizualizować pożyczanie za pośrednictwem dowolnego innego zorganizowanego rynku (np. Dla towarów lub zapasów .) Jeśli ktoś zastąpi dolary dla zapasów w powyższym przykładzie, to będzie oznaczał: quoting określoną chwilę, gdy cena rynkowa akcji X wynosi Rs 20, jeśli indywidualne zakupy 50 zapasów w wysokości Rs 22 (rozliczenie jego obowiązek w rupiach odroczony do przyszłej daty), to jest bardzo prawdopodobne, że jest. w rzeczywistości, pożyczając Rs. 1000 zamiast obietnicy spłacenia Rs. 1100 w określonym terminie późniejszym. (Ponieważ może teraz uzyskać Rs 1000, wymieniając 50 zapasów zakupionych na kredyt w obecnej cenie) W tym przypadku także, jak w poprzednim przykładzie, zwraca się sprzedającemu udziały w zapasach, jeśli cena akcji wzrośnie do 25 Rs na Data rozliczenia. Zatem, podobnie jak zwroty na giełdzie lub na rynku towarowym są akceptowalne w sposób islamiczny ze względu na ryzyko cenowe, a więc są to zwroty na rynku walutowym z powodu wahań cen walut. Unikalną cechą thaman haqiqi lub złota i srebra jest to, że wewnętrzna wartość waluty jest równa wartości nominalnej. Tak więc kwestia różnych granic geograficznych, w obrębie których dana waluta, jak dinar lub dirham krąży, jest całkowicie bez znaczenia. Złoto jest złoto, czy w kraju A czy kraju B. Tak więc, gdy waluta kraju A z złota jest wymieniana na walutę kraju B, również ze złota, a następnie odchylenie kursu wymiany od jedności lub odroczenie rozliczenia przez którąkolwiek ze stron nie może być dozwolony, ponieważ wyraźnie oznaczałoby to riba al-fadl, a także riba al-nasia. Jednakże, gdy waluty papierowe kraju A są wymieniane na papierową walutę kraju B, sprawa może być zupełnie inna. Ryzyko cenowe (ryzyko kursowe), jeśli jest dodatnie, wyeliminowałoby wszelkie możliwości riba al-nasia w zamian z odroczonym rozliczeniem. Jeśli jednak ryzyko cenowe (ryzyko kursu walutowego) wynosi zero, taka wymiana może być źródłem riba al-nasia, jeśli dozwolone jest rozliczanie odroczone7. Kolejnym punktem, który zasługuje na poważną uwagę, jest możliwość, że niektóre waluty mogą posiadać atlanta, czyli jako środek wymiany, jednostkę rozliczeniową lub magazyn o wartości na całym świecie w kraju krajowym i zagranicznym. Na przykład dolar jest prawnym środkiem płatniczym w Stanach Zjednoczonych, jest również dopuszczalny jako środek wymiany lub jednostka rozliczeniowa dla dużej liczby transakcji na całym świecie. Zatem ta konkretna waluta może być nazwana thamanianą na całym świecie, w takim przypadku prawnicy mogą nakładać stosowne nakaz aresztowania na wymianach dotyczących tej konkretnej waluty, aby zapobiec riba al-nasia. Faktem jest, że gdy waluta posiada angażując się na całym świecie, jednostki gospodarcze wykorzystujące tę globalną walutę jako środek wymiany, jednostka rozliczeniowa lub składowa wartości nie mogą być zaniepokojone ryzykiem wynikającym z niestabilności kursów wymiany między krajami. Jednocześnie należy zauważyć, że duża większość walut nie pełni funkcji pieniądza, z wyjątkiem granic wewnętrznych, jeżeli są to środki prawne. Riba i ryzyko nie mogą współistnieć w tym samym kontrakcie. Pierwszy zakłada możliwość zwrotu z zerowym ryzykiem i nie może zostać zarobiony przez rynek z pozytywnym ryzykiem cenowym. Jak wspomniano powyżej, możliwość wymiany riba al-fadl lub riba al-nasia może powstać w zamian w przypadku, gdy złoto lub srebro funkcjonują jako thaman lub gdy wymiana dotyczy papierowych walut należących do tego samego kraju lub gdy wymiana obejmuje waluty różnych krajów po stałym kursie walutowym. Ostatnia możliwość może być niesłychanie8, ponieważ cena lub kurs walutowy powinny mieć swobodę wahań w zależności od zmian popytu i podaży, a także dlatego, że ceny powinny odzwierciedlać wewnętrzną wartość lub siłę nabywczą walut. Rynki walutowe dziś charakteryzują się zmiennymi kursami walutowymi. The gains or losses made on any transaction in currencies of different countries, are justified by the risk borne by the parties to the contract. 2.1.4. Possibility of Riba with Futures and Forwards So far, we have discussed views on the permissibility of bai salam in currencies, that is, when the obligation of only one of the parties to the exchange is deferred. What are the views of scholars on deferment of obligations of both parties. Typical example of such contracts are forwards and futures9. According to a large majority of scholars, this is not permissible on various grounds, the most important being the element of risk and uncertainty (gharar) and the possibility of speculation of a kind which is not permissible. This is discussed in section 3. However, another ground for rejecting such contracts may be riba prohibition. In the preceding paragraph we have discussed that bai salam in currencies with fluctuating exchange rates can not be used to earn riba because of the presence of currency risk. It is possible to demonstrate that currency risk can be hedged or reduced to zero with another forward contract transacted simultaneously. And once risk is eliminated, the gain clearly would be riba. We modify and rewrite the same example: quotIn a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation in rupees deferred to a future date), and the seller of dollars also hedges his position by entering into a forward contract to sell Rs1100 to be received on the future date at a rate of 1:20, then it is highly probable that he is. in fact, borrowing Rs. 1000 now in lieu of a promise to repay Rs. 1100 on a specified later date. (Since, he can obtain Rs 1000 now, exchanging the 50 dollars purchased on credit at spot rate)quot The seller of the dollars (lender) receives a predetermined return of ten percent when he converts Rs1100 received on the maturity date into 55 dollars (at an exchange rate of 1:20) for his investment of 50 dollars irrespective of the market rate of exchange prevailing on the date of maturity. Another simple possible way to earn riba may even involve a spot transaction and a simultaneous forward transaction. For example, the individual in the above example purchases 50 on a spot basis at the rate of 1:20 and simultaneously enters into a forward contract with the same party to sell 50 at the rate of 1:21 after one month. In effect this implies that he is lending Rs1000 now to the seller of dollars for one month and earns an interest of Rs50 (he receives Rs1050 after one month. This is a typical buy-back or repo (repurchase) transaction so common in conventional banking.10 3. The Issue of Freedom from Gharar Gharar, unlike riba, does not have a consensus definition. In broad terms, it connotes risk and uncertainty. It is useful to view gharar as a continuum of risk and uncertainty wherein the extreme point of zero risk is the only point that is well-defined. Beyond this point, gharar becomes a variable and the gharar involved in a real life contract would lie somewhere on this continuum. Beyond a point on this continuum, risk and uncertainty or gharar becomes unacceptable11. Jurists have attempted to identify such situations involving forbidden gharar. A major factor that contributes to gharar is inadequate information (jahl) which increases uncertainty. This is when the terms of exchange, such as, pric e, objects of exchange, time of settlement etc. are not well-defined. Gharar is also defined in terms of settlement risk or the uncertainty surrounding delivery of the exchanged articles. Islamic scholars have identified the conditions which make a contract uncertain to the extent that it is forbidden. Each party to the contract must be clear as to the quantity, specification, price, time, and place of delivery of the contract. A contract, say, to sell fish in the river involves uncertainty about the subject of exchange, about its delivery, and hence, not Islamically permissible. The need to eliminate any element of uncertainty inherent in a contract is underscored by a number of traditions.12 An outcome of excessive gharar or uncertainty is that it leads to the possibility of speculation of a variety which is forbidden. Speculation in its worst form, is gambling. The holy Quran and the traditions of the holy prophet explicitly prohibit gains made from games of chance which involve unearned income. The term used for gambling is maisir which literally means getting something too easily, getting a profit without working for it. Apart from pure games of chance, the holy prophet also forbade actions which generated unearned incomes without much productive efforts.13 Here it may be noted that the term speculation has different connotations. It always involves an attempt to predict the future outcome of an event. But the process may or may not be backed by collection, analysis and interpretation of relevant information. The former case is very much in conformity with Islamic rationality. An Islamic economic unit is required to assume risk after making a proper assessment of risk with the help of information. All business decisions involve speculation in this sense. It is only in the absence of information or under conditions of excessive gharar or uncertainty that speculation is akin to a game of chance and is reprehensible. 3.2 Gharar amp Speculation with of Futures amp Forwards Considering the case of the basic exchange contracts highlighted in section 1, it may be noted that the third type of contract where settlement by both the parties is deferred to a future date is forbidden, according to a large majority of jurists on grounds of excessive gharar. Futures and forwards in currencies are examples of such contracts under which two parties become obliged to exchange currencies of two different countries at a known rate at the end of a known time period. For example, individuals A and B commit to exchange US dollars and Indian rupees at the rate of 1: 22 after one month. If the amount involved is 50 and A is the buyer of dollars then, the obligations of A and B are to make a payments of Rs1100 and 50 respectively at the end of one month. The contract is settled when both the parties honour their obligations on the future date. Traditionally, an overwhelming majority of Sharia scholars have disapproved such contracts on several grounds. The prohibition applies to all such contracts where the obligations of both parties are deferred to a future date, including contracts involving exchange of currencies. An important objection is that such a contract involves sale of a non-existent object or of an object not in the possession of the seller. This objection is based on several traditions of the holy prophet.14 There is difference of opinion on whether the prohibition in the said traditions apply to foodstuffs, or perishable commodities or to all objects of sale. There is, however, a general agreement on the view that the efficient cause (illa) of the prohibition of sale of an object which the seller does not own or of sale prior to taking possession is gharar, or the possible failure to deliver the goods purchased. Is this efficient cause (illa) present in an exchange involving future contracts in currencies of different countries. In a market with full and free convertibility or no constraints on the supply of currencies, the probability of failure to deliver the same on the maturity date should be no cause for concern. Further, the standardized nature of futures contracts and transparent operating procedures on the organized futures markets15 is believed to minimize this probability. Some recent scholars have opined in the light of the above that futures, in general, should be permissible. According to them, the efficient cause (illa), that is, the probability of failure to deliver was quite relevant in a simple, primitive and unorganized market. It is no longer relevant in the organized futures markets of today16. Such contention, however, continues to be rejected by the majority of scholars. They underscore the fact that futures contracts almost never involve delivery by both parties. On the contrary, parties to the contract reverse the transaction and the contract is settled in price difference only. For example, in the above example, if the currency exchange rate changes to 1: 23 on the maturity date, the reverse transaction for individual A would mean selling 50 at the rate of 1:23 to individual B. This would imply A making a gain of Rs50 (the difference between Rs1150 and Rs1100). This is exactly what B would lose. It may so happen that the exchange rate would change to 1:21 in which case A would lose Rs50 which is what B would gain. This obviously is a zero-sum game in which the gain of one party is exactly equal to the loss of the other. This possibility of gains or losses (which theoretically can touch infinity) encourages economic units to speculate on the future direction of exchange rates. Since exchange rates fluctuate randomly, gains and losses are random too and the game is reduced to a game of chance. There is a vast body of literature on the forecastability of exchange rates and a large majority of empirical studies have provided supporting evidence on the futility of any attempt to make short-run predictions. Exchange rates are volatile and remain unpredictable at least for the large majority of market participants. Needless to say, any attempt to speculate in the hope of the theoretically infinite gains is, in all likelihood, a game of chance for such participants. While the gains, if they materialize, are in the nature of maisir or unearned gains, the possibility of equally massive losses do indicate a possibility of default by the loser and hence, gharar. 3.3. Risk Management in Volatile Markets Hedging or risk reduction adds to planning and managerial efficiency. The economic justification of futures and forwards is in term of their role as a device for hedging. In the context of currency markets which are characterized by volatile rates, such contracts are believed to enable the parties to transfer and eliminate risk arising out of such fluctuations. For example, modifying the earlier example, assume that individual A is an exporter from India to US who has already sold some commodities to B, the US importer and anticipates a cashflow of 50 (which at the current market rate of 1:22 mean Rs 1100 to him) after one month. There is a possibility that US dollar may depreciate against Indian rupee during these one month, in which case A would realize less amount of rupees for his 50 ( if the new rate is 1:21, A would realize only Rs1050 ). Hence, A may enter into a forward or future contract to sell 50 at the rate of 1:21.5 at the end of one month (and thereby, realize Rs1075) with any counterparty which, in all probability, would have diametrically opposite expectations regarding future direction of exchange rates. In this case, A is able to hedge his position and at the same time, forgoes the opportunity of making a gain if his expectations do not materialize and US dollar appreciates against Indian rupee (say, to 1:23 which implies that he would have realized Rs1150, and not Rs1075 which he would realize now.) While hedging tools always improve planning and hence, performance, it should be noted that the intention of the contracting party - whether to hedge or to speculate, can never be ascertained. It may be noted that hedging can also be accomplished with bai salam in currencies. As in the above example, exporter A anticipating a cash inflow of 50 after one month and expecting a depreciation of dollar may go for a salam sale of 50 (with his obligation to pay 50 deferred by one month.) Since he is expecting a dollar depreciation, he may agree to sell 50 at the rate of 1: 21.5. There would be an immediate cash inflow in Rs 1075 for him. The question may be, why should the counterparty pay him rupees now in lieu of a promise to be repaid in dollars after one month. As in the case of futures, the counterparty would do so for profit, if its expectations are diametrically opposite, that is, it expects dollar to appreciate. For example, if dollar appreciates to 1: 23 during the one month period, then it would receive Rs1150 for Rs 1075 it invested in the purchase of 50. Thus, while A is able to hedge its position, the counterparty is able to earn a profit on trading of currencies. The difference from the earlier scenario is that the counterparty would be more restrained in trading because of the investment required, and such trading is unlikely to take the shape of rampant speculation. 4. Summary amp Conclusion Currency markets of today are characterized by volatile exchange rates. This fact should be taken note of in any analysis of the three basic types of contracts in which the basis of distinction is the possibility of deferment of obligations to future. We have attempted an assessment of these forms of contracting in terms of the overwhelming need to eliminate any possibility of riba, minimize gharar, jahl and the possibility of speculation of a kind akin to games of chance. In a volatile market, the participants are exposed to currency risk and Islamic rationality requires that such risk should be minimized in the interest of efficiency if not reduced to zero. It is obvious that spot settlement of the obligations of both parties would completely prohibit riba, and gharar, and minimize the possibility of speculation. However, this would also imply the absence of any technique of risk management and may involve some practical problems for the participants. At the other extreme, if the obligations of both the parties are deferred to a future date, then such contracting, in all likelihood, would open up the possibility of infinite unearned gains and losses from what may be rightly termed for the majority of participants as games of chance. Of course, these would also enable the participants to manage risk through complete risk transfer to others and reduce risk to zero. It is this possibility of risk reduction to zero which may enable a participant to earn riba. Future is not a new form of contract. Rather the justification for proscribing it is new. If in a simple primitive economy, it was prevention of gharar relating to delivery of the exchanged article, in todays39 complex financial system and organized exchanges, it is prevention of speculation of kind which is unIslamic and which is possible under excessive gharar involved in forecasting highly volatile exchange rates. Such speculation is not just a possibility, but a reality. The precise motive of an economic unit entering into a future contract - speculation or hedging may not ascertainable ( regulators may monitor end use, but such regulation may not be very practical, nor effective in a free market). Empirical evidence at a macro level, however, indicates the former to be the dominant motive. The second type of contracting with deferment of obligations of one of the parties to a future date falls between the two extremes. While Sharia scholars have divergent views about its permissibility, our analysis reveals that there is no possibility of earning riba with this kind of contracting. The requirement of spot settlement of obligations of atleast one party imposes a natural curb on speculation, though the room for speculation is greater than under the first form of contracting. The requirement amounts to imposition of a hundred percent margin which, in all probability, would drive away the uninformed speculator from the market. This should force the speculator to be a little more sure of his expectations by being more informed. When speculation is based on information it is not only permissible, but desirable too. Bai salam would also enable the participants to manage risk. At the same time, the requirement of settlement from one end would dampen the tendency of many participants to seek a complete transfer of perceived risk and encourage them to make a realistic assessment of the actual risk. Notes amp References 1. These diverse views are reflected in the papers presented at the Fourth Fiqh Seminar organized by the Islamic Fiqh Academy, India in 1991 which were subsequently published in Majalla Fiqh Islami, part 4 by the Academy. The discussion on riba prohibition draws on these views. 2. Nabil Saleh, Unlawful gain and Legitimate Profit in Islamic Law, Graham and Trotman, London, 1992, p.16 3. Ibn Qudama, al-Mughni, vol.4, pp.5-9 4. Shams al Din al Sarakhsi, al-Mabsut, vol 14, pp 24-25 5. Paper presented by Abdul Azim Islahi at the Fourth Fiqh Seminar organized by Islamic Fiqh Academy, India in 1991. 6. Paper by Dr M N Siddiqui highlighting the issue was circulated among all leading Fiqh scholars by the Islamic Fiqh Academy, India for their views and was the main theme of deliberations during the session on Currency Exchange at the Fourth Fiqh Seminar held in 1991. 7. It is contended by some that the above example may be modified to show the possibility of riba with spot settlement too. quotIn a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, if an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation also on a spot basis), then it amounts to the seller of dollars exchanging 50 with 55 on a spot basis (Since, he can obtain Rs 1100 now, exchange them for 55 at spot rate of 1:20)quot Thus, spot settlement can also be a clear source of riba. Does this imply that spot settlement should be proscribed too. The fallacy in the above and earlier examples is that there is no single contract but multiple contracts of exchange occurring at different points in time (true even in the above case). Riba can be earned only when the spot rate of 1:20 is fixed during the time interval between the transactions. This assumption is, needless to say, unrealistic and if imposed artificially, perhaps unIslamic. 8. Islam envisages a free market where prices are determined by forces of demand and supply. There should be no interference in the price formation process even by the regulators. While price control and fixation is generally accepted as unIslamic, some scholars, such as, Ibn Taimiya do admit of its permissibility. However, such permissibility is subject to the condition that price fixation is intended to combat cases of market anomalies caused by impairing the conditions of free competition. If market conditions are normal, forces of demand and supply should be allowed a free play in determination of prices. 9. Some Islamic scholars use the term forward to connote a salam sale. However, we use this term in the conventional sense where the obligations of both parties are deferred to a future date and hence, are similar to futures in this sense. The latter however, are standardized contracts and are traded on an organized Futures Exchange while the former are specific to the requirements of the buyer and seller. 10. This is known as bai al inah which is considered forbidden by almost all scholars with the exception of Imam Shafii. Followers of the same school, such as Al Nawawi do not consider it Islamically permissible. 11. It should be noted that modern finance theories also distinguish between conditions of risk and uncertainty and assert that rational decision making is possible only under conditions of risk and not under conditions of uncertainty. Conditions of risk refer to a situation where it is possible with the help of available data to estimate all possible outcomes and their corresponding probabilities, or develop the ex-ante probability distribution. Under conditions of uncertainty, no such exercise is possible. The definition of gharar, Real-life situations, of course, fall somewhere in the continuum of risk and uncertainty. 12. The following traditions underscore the need to avoid contracts involving uncertainty. Ibn Abbas reported that when Allah39s prophet (pbuh) came to Medina, they were paying one and two years advance for fruits, so he said: quotThose who pay in advance for any thing must do so for a specified weight and for a definite timequot. It is reported on the authority of Ibn Umar that the Messenger of Allah (pbuh) forbade the transaction called habal al-habala whereby a man bought a she-camel which was to be the off-spring of a she-camel and which was still in its mother39s womb. 13. According to a tradition reported by Abu Huraira, Allah39s Messenger (pbuh) forbade a transaction determined by throwing stones, and the type which involves some uncertainty. The form of gambling most popular to Arabs was gambling by casting lots by means of arrows, on the principle of lottery, for division of carcass of slaughtered animals. The carcass was divided into unequal parts and marked arrows were drawn from a bag. One received a large or small share depending on the mark on the arrow drawn. Obviously it was a pure game of chance. 14. The holy prophet is reported to have said quot Do not sell what is not with youquot Ibn Abbas reported that the prophet said: quotHe who buys foodstuff should not sell it until he has taken possession of it. quot Ibn Abbas said: quotI think it applies to all other things as wellquot. 15. The Futures Exchange performs an important function of providing a guarantee for delivery by all parties to the contract. It serves as the counterparty in the exchange for both, that is, as the buyer for the sale and as the seller for the purchase. 16. M Hashim Kamali quotIslamic Commercial Law: An Analysis of Futuresquot, The American Journal of Islamic Social Sciences, vol.13, no.2, 1996 Send Your Comments to: Dr Mohammed Obaidullah, Xavier Institute of Management, Bhubaneswar 751 013, India Mail to: obeidximb. stpbh. soft Add this page to your favorite Social Bookmarking websites More.